Ανδρέας Εμπειρίκος- Ενδοχώρα
[...]
Είναι μέσα στη φύσι των πραγμάτων σαν τα όνειρα
Που βλέπουμε με ανοιγμένα ή κλειστά τα μάτια μας
Μπροστά στη λίμνη που καθρεφτίζεται στα μάτια σου
Μπροστά στα μάτια σου που καθρεφτίζονται μεσ' στα
δικά μου.
Σέλας των αντηχήσεων
[...]
Ο γαλαξίας μετουσιώνεται
Τρέφει τις νοσταλγίες του κι έπειται σβήνει
Σαν φως που πια κουράστηκε να περιμένει
[...]
Κι έπειτα φως μέσα στο μέγα πλήθος που κραυγάζει
Κάτω απ' το θόλο της ηχούς ενός αιώνος.
Η στιλβήδων
[...]
Οι λογισμοί που αντιπαρέρχονται είναι καράβια
[...]
Οι πόθοι μας συναγελάζονται
Τα μαλλιά τους αναμιγνύονται
Τα στόματα τους φιλιούνται
Τα χέρια τους μας σφίγγουν
Κι η σφιγξ μας συνθλίβει επί του στήθους της
Στην στίλβουσα σιωπή του φάρου.
Στροφές στροφαλών
[...]
Χαίρε που αφέθηκες να γοητευθής απ' τις σειρήνες
Χαίρε που δεν φοβήθηκες ποτέ τις συμπληγάδες.
[...]
Κυνηγητές εμείς της γοητείας των ονείρων
Του προορισμού που πάει και πάει μα δεν στέκει
Όπως δεν στέκουν τα χαράματα
Όπως δεν στέκουν τα ρίγη
Όπως δεν στέκουν και τα κύμματα
Όπως δεν στέκουν κι οι αφροί των βαποριών
Μήτε και τα τραγούδια μας για τις γυναίκες που αγαπάμε.
~~~~~
Είναι τα βλέφαρα μου διάφανες αυλαίες
όταν τ' ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει
όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ.
Σχόλια